Scheveningen

Met de hittegolf al een paar weken onderweg, draaien ondernemers in Scheveningen overuren. De gemiddelde patatboer draait record omzetten en elk restaurantje zit vol. Maar behalve horeca zijn er gelukkig ook andere initiatieven. Tussen al het terrasjes- en kibbeling geweld, verscholen tussen de Friet van Piet en de zoveelste stampvolle beachclub, staat een kledingzaak. Een kledingzaak. Een doorsnee kledingzaak voor vrouwen. Niet gespecificeerd op badmode. Nee, een gewone kledingzaak. Briljant. Er is dus iemand geweest die 'het had'. Ik begin een kledingwinkel op de Scheveningse Boulevard. Die extreem hoge huur haal ik er makkelijk uit; er zijn immers heel veel mensen. De ondernemer pur sang verbaasde zich nog even over de geringe concurrentie op kledinggebied, maar was er van overtuigd een gat in de markt te hebben gevonden. En geef hem is ongelijk. In gedachte stromen de klanten binnen. Ik denk dat het in zijn hoofd ongeveer zo ging...

Als moeder van twee jonge kinderen, ben je een dagje naar het strand. Je dochter heeft het niet zo op zonnebrandcrème dus je voert een lange strijd om haar gevoelige huid toch in te smeren. Ondertussen is je zoontje de fles koud water die je de vorige avond zo zorgvuldig in de ijskast had gezet aan het uitgieten in zijn vers gegraven gat. Je weet nog zeker anderhalve slok te sparen en, terwijl je dochter op de achtergrond de zonnebrand afspoelt met zeewater, ga je zelf even lekker van het mooie weer genieten. Zonnebril op, ogen dicht, genieten. Enkele seconden later voel je iets kouds op je rug. Je kijkt op en in een ultieme samenwerking tussen zoon en dochter word je bedolven onder het zand. Je wordt ingegraven. Dat is namelijk leuk.

Als aan het einde van zo'n dag je dochtertje rood begint te worden en je zoontje dorst heeft, besluiten jullie ervandoor te gaan. Je probeert de kinderen met schone voeten in hun sokken te hijsen. Zittend op de tweede trede van de trap naar de boulevard, maak je de voeten van je zoontje schoon met een handdoek. Terwijl jij je omdraait om zijn sokken te pakken, vertaalt hij "hou alsjeblieft je voet even in de lucht" met "ga alsjeblieft weer in het natte zand staan". Zes sokken later strompelen jullie de boulevard op. Je dochter moet plassen; je zoontje heeft honger en dorst tegelijk en jijzelf bent doodop. "Wat is er op zo'n moment nou beter dan om even lekker relaxed te gaan winkelen", moet hij gedacht hebben. "Daarom heb ik hier een kledingzaak geopend." Met je dochter hangend over je rechter schouder en je zoontje trekkend aan je linker been sluit je aan in de eindeloze rij voor de Friet van Piet...